بررسی اثر استفاده از تلویزیون‌های سه‌بعدی بر سهولت تطابقی

هدف: مقایسه تغییرات پاسخ سهولت تطابقی در مشاهده‌کنندگان تلویزیون‌های سه‌‌بعدی و دو‌بعدی بعد از 90 دقیقه مشاهده یک محرک بینایی یکسان. روش پژوهش: در این مطالعه، 66 دانشجو با محدوده سنی 25-18 سال به صورت تصادفی در دو گروه مشاهده‌کنندگان تلویزیون‌های سه‌بعدی و دو‌بعدی قرار داده شدند. انیمیشن 90 دقیقه‌ای به وسیله تلویزیون 42 اینچ در شرایط مساوی برای هر دو گروه نمایش داده شد. قبل و بعد از نمایش فیلم در هر گروه، سهولت تطابقی تک‌چشمی و دوچشمی اندازه‌گیری شد و تغییر مقادیر سهولت تطابقی بعد از نمایش فیلم در هر گروه به صورت جداگانه محاسبه گردید. یافته‌ها: بعد از مشاهده انیمیشن، در گروه مشاهده‌کنندگان سه‌بعدی سهولت تطابقی چشم‌های راست، چپ و دو‌چشمی به ترتیب با میانگین‌های 85/0±82/0 ،72/0±91/0 و 7/0±79/0 سیکل در دقیقه کاهش یافت (همه موارد 001/0˂P). در گروه مشاهده‌کنندگان دو‌بعدی، سهولت تطابقی چشم تغییر معنی‌داری نکرد. نتیجه‌گیری: استفاده کوتاه‌مدت از تلویزیون‌های سه‌بعدی از نظر آماری نشان‌دهنده کاهش سهولت تطابقی است ولی این تغییر از نظر بالینی قابل ملاحظه نمی‌باشد.